Roadtrip. Magie. peuterperikelen

Posted on by
8

Phileine reiziger

Touchdown mainland USA. Een vlucht(je) van vijf uur en we landen in Oakland, California. Phil besluit dat ze het maar saai vindt zolang in het vliegtuig. Ze reist verder als een ware wereldreiziger. Sjouwt haar koffer, klaagt niet en vermaakt zich prima. Ze tekent hartjes, of telt alle cijfers die ze ziet, probeert letters te herkennen en kijkt eindeloos filmpjes op de Ipad. We zijn trotse ouders.

Jetlag

Ondanks dat het maar drie uur tijdverschil is zijn we de eerste ochtend niet makkelijk uit bed te krijgen. Normaal staan we al niet zo vroeg op, maar nu is het ook nog drie uur eerder. De eerste dage halen we het ontbijt in het hotel dan ook niet. En dat terwijl ze pannenkoeken hebben!

San Francisco

Vanuit Oakland is het een uurtje rijden naar het Golden Gate Park. De temperatuur is even wennen. Was het op Hawaii standaard boven de dertig graden. Nu is het 15 graden en miezert het ook nog. Gelukkig is het miezeren maar zo nu en dan en vermaken we ons prima in de geweldige speeltuin, een wandeling door de stad en een te leuk speelgoedwinkeltje. San Francisco is fijn, weer op mainland zijn is ook fijn. Het rijden is gaaf. De auto wordt een beetje ons huisje. Tijdens de pauzes geniet P om tussen de twee voorstoelen winkeltje te spelen, of te computeren.

Roadtrip

We rijden door naar Lompoc. Onderweg komen we langs een stuk kust die we nog niet eerder hebben gezien. Plekjes die we onthouden om een volgende keer te stoppen. Ons hotel staat naast een vliegveld. Phileine kijkt haar ogen uit naar alle vliegtuigjes die binnenkomen. Ze wordt later prinssen piloot is haar conclusie.

De volgende dag rijden we door naar Anaheim (LA). We slapen daar 15 minuten lopen van Disneyland af. En dan de keuze wat voor pas kopen we voor Disney. De prijzen zijn gekkenhuis. 99 dollar per kaartje. Na wat wikken en wegen (vindt Phileine het wel leuk?!) besluiten we toch voor de drie dagen pas te gaan. Want Prinsessen vindt ze geweldig dus hopelijk dit ook. Als we het hotel binnenkomen staat er al een grote Mickey waarna Phileine alleen nog maar stuitert en hysterisch rondrent al gillend dat ze naar Mickkkkkkkeyyyyyy—-disneyyyyyy gaat. We besluiten maar direct de volgende ochtend te gaan.

Totale magie

Normaal gesproken is onze dame niet echt een ochtendmens maar deze ochtend springt ze om zes uur al rond. Disney, Disney….mama. papa. wakker worden!!! We staan dan ook om 8.30 in het park. Eloy en ik zijn nou niet echte pretpark fans. Houden niet van grote drukte. En eigenlijk ook niet van mensen die zich verkleden. Maar Disney is totale magie. Phileine’s mond zakte steeds verder open toen ze het park binnen kwam. Minnie was een van de eerste figuren die ze tegenkwam en een handje gaf. Minnie is de komende week dan ook haar favoriet. We spenderen uren (ja een uur per keer!) in de brandende zon om Minnie een handje te geven. De dagen Disney vliegen voorbij. Phileine geniet volop. Wij dus ook. Haar verbaasde gezicht toen ze ‘echte’ prinsessen tegenkwam was heerlijk. Haar gierende lach in de theekopjes of het uitbundige gezwaai in de olifantjes, de raketten waar ze niet meer uit wil, de parade vol licht en muziek. De verschillende shows die ze met haar mond open bekijkt. Het vuurwerk waar ze dit keer niet bang voor is. We zijn betoverd. Op de laatste dag mag ze een cadeautje uitzoeken. Dit wordt (natuurlijk) Elsa. Phileine staat met Elsa en bedenkt dat Anna bij Elsa hoort. ‘Maar papa Anna & Elsa zijn vriendjes ze horen bij elkaar’. We reizen nu dus met Anna & Elsa.

Disney Phileine

LA > Las Vegas

Naast Disney gaan we een dagje richting LA. Samen zijn we hier al geweest dus besluiten we iets nieuws te bekijken. Griffith Park. Vanuit hier heb je een mooi uitzicht op de Hollywood Sign. Het is er druk maar vinden er een picknickbankje waar we lekker lunchen.

Dan is het weer tijd om door te reizen. Las Vegas is onze volgende stop. Onderweg is het druk en avonds blijkt dat op het stuk waar wij reden (een uurtje later) een flinke bosbrand is geweest. Gelukkig hebben wij daar niets van meegekregen. Disney eist zijn tol. Phileine is moe. Wij zijn moe 😉 Dus we besluiten de dag LV gewoon lekker aan te rommelen. Even boodschappen in de WalMart en spelen in de speeltuin zoals Phileine de speelgoed afdeling noemt. Zwemmen in het zwembad en pizza op bed. Geen strip bezoek. Geen casino.

Peuterperikelen

Phil is de laatste dagen wat prikkelbaar. Uitdagen, heel hard gillen en op alles een weerwoord. Ik heb soms echt medelijden met de buren als ze als duiveltje rondrent en krijst. Lastig omdat we best begrijpen dat het voor haar soms wat veel is. En ze tijdens het reizen veel wel mag. Misschien soms wel een beetje te. Aan de andere kant proberen we haar toch ook nog een beetje op te voeden 😉 Het is een beetje wikken en wegen. Aftasten. Ook voor haar want als driejarige ben je natuurlijk volop bezig je eigen wereld te ontdekken. Soms vergeet ik dat ze nog maar een kleine prul is. En dan staat ze voor me, in haar prinsessenjurk, armpjes in de lucht. ‘Mama wil je mijn tankje vullen’. Natuurlijk prulletje.

Ondertussen is ze druk in ontwikkeling. Na weken nonstop eten en dus groeien is het nu druk in haar bolletje. Dit merken we verbaal maar ook s’nachts. Ze legt verbanden (als ik eet gaat het naar mijn buik en komt er poep uit mijn billen) komt terug op dingen die we eerder bespreken en telt in het NL en Engels. Ze begint nu ook echt uit zichzelf Engels te praten. Sta ik te lang ergens te kijken hoor ik: ‘Are you ready?’ In de winkels geeft ze ook antwoord als haar iets wordt gevraagd en in de speeltuin begrijpt ze wat de kindjes zeggen.

Utah

Door naar Beaver, Utah. Een echt dorp. Er is eigenlijk niets. Maar goed het hotel heeft cookies en koffie en een indoorpool. Heel veel meer hebben we niet nodig. We bezoeken Bryce Canyon NP. Onze favoriet. Helaas is het die dag niet echt mooi weer. We zijn er net 10 minuten als het begint te regenen. En dan niet een miezer maar een volle douche. We komen totaal nat weer bij de auto. De volgende dag vermaken we ons op de playground van Cedar City. Er is een theater waar de spelende kindjes zelf optredens verzorgen. Phileine geniet als ze de kindjes bezig ziet.

Onze volgende stop is Salt Lake City. Ik kende het eigenlijk alleen van de Olympische spelen maar het blijkt een ware verrassing. Een stad maar vrij dorps. We wandelen er een flink stuk door woonwijken met moestuintjes, prachtige huizen maar ook krotten, langs Mormoonse kerken en natuurlijk een playground. Liberty park heeft een mooie speeltuin met waterfun. 24 juli is het ‘days of 47’ een soort 4th of july alleen dan voor Utah. Er zijn dan ook allemaal activiteiten in het park. We kijken onze ogen uit. Kinderen met plastic machinegeweren die al schietend rondrennen. Volwassenen die met echte geweren spelen. Wij scoren een bling bling set met plastic ringen voor Philly en haken af.

Idaho Falls/ Bozeman

We zijn onderweg richting Yellowstone. Maar hebben nog een stop in Idaho Falls. Een stadje waar niet echt iets spannends gebeurt. We gaan naar het park waar een speeltuintje is, schommelen is namelijk altijd goed. De volgende stop is Bozeman. Een dorpje met wederom een mooie speeltuin. En vlakbij ligt het Amsterdam. Een klein dorpje ooit vol Nederlandse immigranten. Nu zie je dit nog terug in de grote molen en de Nederlandse namen op de gevels.

Yellowstone

Onderweg naar Yellowstone komen we in een hagelbui terecht. Brrrr koud. We slapen in de Roosevelt lodge. Lodge klinkt chique maar het is een houtenhut. Wel met bed en gaskachel. Dat dan weer wel. Kachel was ook nodig want snachts was het erg koud. Phileine maakt een vriendje met het meisje van een hutje verderop. Ava Grace is vierenhalf en de meiden kletsen, kleien, spelen met de prinsessen poppen en wisselen adressen uit. Haar eerste penvriendje. Yellowstone is mooi. Misschien wel een van de mooiste parken van Amerika. Veel verschillende landschappen. Van gras, tot lava. We bezoeken de waterval, hotsprings en natuurlijk Old Faithfull. Helaas geen beer gezien wel een paar heerlijke dagen gehad. Lekker veel buiten, steentjes zoeken, chipmunks, hertjes en andere beestjes gekeken en geen wifi 😉

Als we Yellowstone verlaten vraagt Phileine hoopvol: gaan we nu naar een huisje met internet? En de komende dagen blijft ze even checken of we niet weer naar een klein huisje gaan 😉

Yellowstone

Next stop Missoula>Spokane>Ellensburg

Een stadje met natuurlijk weer een speeltuin. En een merry go round. P wil graag op het paard en bij voorkeur heel vaak. We eten pizza in het park. Alleen worden lastig gevallen door de wespen. De komende dagen rijden we elke dag een stuk, richting eindbestemming Seattle. Spokane heeft een prachtig park waar we lekker picknicken, wederom een merry go round tegenkomen en spelen in de fontein. Ellensburg is een uitgestorven dorpje. Het hotel is vies en oud. De kamer valt gelukkig mee maar de rest van het hotel is ronduit jammer. Dan is het weer fijn dat we er maar een dag zijn.

Seattle/Olympia

De laatste dagen Amerika zijn aangebroken. We kozen ervoor om eerst drie dagen bij Olympia te zitten. De eerste dag shoppen we want de eerste week terug in NL is er een sollicitatiegesprek gepland. Dag twee stond het National Park op de planning. Phil denkt daar anders over. Ze slaapt uit. En wil eigenlijk liever een beetje rondhangen. En dat is ook prima. De dagen straks in Nederland vullen zich rap, plots houd ik weer een agenda bij. We hebben er zin in om jullie allemaal weer te zien. Maar voor nu genieten we nog even van het weinig hoeven doen en de tijd samen.

Nog drie dagen Seattle stad. En dan vliegen we door naar Toronto. Daar zijn we drie dagen en vliegen we naar IJsland. 21 augustus touch down Amsterdam.

Foto’s? Facebook en Instagram

Aloha!

Posted on by
Reply

Het schrijven blijft een beetje achter. Niet omdat we zo extreem druk zijn. Wel omdat het dagelijkse leven hier relaxed is. We veel in het zwembad of in de zee te vinden zijn of een uitje maken naar een bezienswaardigheid. Amerika is fijn. We zijn vrij snel weer gewend. Wel gek om weer rechts op de weg te houden 😉 En niet alleen op de weg, ook gangpaden en oversteken is weer even wennen. Amerika blijft het land van verschillen. Het blijft vreemd om mensen in tenten aan de kant van de weg te zien wonen, armoede is hier zichtbaar en dat raakt me. Misschien wel vooral omdat het zo zwart wit is. Ik zie mensen in de duurste auto’s pronken, ladingen eten wordt weggegooid en een straat verderop wonen mensen in een tent en snuffelen ze door de prullenbak.

Een klein beetje ‘missen’ van NL is wel toegeslagen. Een lekkere boterham met Hollandse kaas, even bijkletsen met Roy & Nicky, patat met frikandellen of nasi ramas van de toko komen vaak in de gesprekken naar voren. We zijn inmiddels vier maanden onderweg. Onwijs veel gezien, beleefd en veel mooie momenten samen. Soms vergeten we bijna hoe waardevol deze tijd samen is. Al druk met plannen van het nieuwe huis, zoeken naar een nieuwe klus of stiekem gewoon even thuis willen zijn. En dan geniet ik zo van Phileine die heerlijk zit te scheppen op een wit strand, kijken we uit op een groen/blauwe oceaan en zitten we ‘savonds met zijn drieën in een hangmat te kletsen tot de zon ondergaat. Heerlijk om het meisje op haar blote voeten te zien dansen op het gras, zingend te zien spelen of te genieten van haar creativiteit, overtuigingskracht en zorgzame spel. We zitten inmiddels op Big Island en vliegen 8 juli door naar Oakland, Californie.

Melbourne naar Honolulu

Hawaii is de laatste ‘lange’ vlucht. Met zijn 11,5 uur dan ook best een eind. Phileine besluit van die tijd maar een uurtje haar ogen dicht te doen. Ze is niet moe zegt ze. Op zich wel jammer omdat we hadden gehoopt even te slapen zodat we bij aankomst fit genoeg waren om een dag door te gaan. Richting Honolulu vliegen is grappig omdat we op zaterdag 18.00 uur vliegen en diezelfde zaterdag om 08.30 uur aankomen in Amerika. We vliegen dus terug in de tijd.

Oahu

Als we het vliegtuig uitstappen worden we welkom geheten door een warm windje en een vrolijke mevrouw die Aloha roept. De rij bij de douane valt mee en na wat vragen over hoe we het voor elkaar krijgen zolang op stap te gaan, waar we geweest zijn en de opmerking dat P. maar een geluksvogel is mogen we door naar de bagageband. Bagage halen en op zoek naar een taxi. We krijgen een Aziatische meneer die geen of in ieder geval voor ons geen verstaanbaar Engels spreekt. Hij weet eigenlijk ook niet zo goed waar we naar toe moeten. Gelukkig hebben we zelf een navigatie. De goede man ziet Phileine en begint enthousiast, Chinees klinkende geluiden te produceren die Phileine laat besluiten in mij te kruipen en zich niet meer te bewegen. De rit vergelijkt Eloy met een Abercrombie & Fitch ervaring (winkels waar ze het licht dimmen, harde muziek aanzetten en parfumflessen leegspuiten). De bestuurder doet de ramen open, zet een kindercd op met volume 30 en probeert ondertussen ook nog een gesprek te voeren. Niet ideaal als je net een nacht hebt overgeslagen in een vliegtuig. Maar goed, hij brengt ons bij het juiste adres.

AirB&B Manoa

Het appartement is oke. Vrij basis, er woont een meisje van 2 jaar dus er is wat nieuw speelgoed aanwezig. Al weigert Phileine op de loopfiets te rijden. Na een tijdje wordt het duidelijk, de fiets is blauw, dat is voor jongens! We vermaken ons de 16 dagen met uitjes naar de lokale playground. Maken een korte maar flinke trekking naar de Manoa Falls. Phileine haar eerste echte trekking 😉 Leuk detail is dat LOST hier deels is opgenomen.

We wandelen een flink stuk omhoog naar de vuurtoren waar we prachtig uitzicht hebben over de oceaan. Maar vooral zijn we te vinden aan en in de zee. We bezoeken diverse strandjes maar de mooiste is toch wel Kailua beach. Een prachtig wit strand met uitzicht over de blauwe oceaan. Wel jammer dat er soms een bord staat met ‘Sharks sighted’. Gelukkig is er een kleine lagoon waar we uren in dobberen, krabben en visjes vangen en bootje spelen. Om bij dit strand te komen rijden we naar de andere kant van het eiland. De weg is aangelegd door de berg, eigenlijk regent het daar elke dag. De eerste keer was dit vrij zorgelijk, maar als snel werd het duidelijk dat dit een lokale bui is, aan zee is het meestal blauw. De natuur is prachtig. Het eiland is groen en er bloeien prachtige bloemen in verschillende kleuren. Ons huisje staat in de vallei. Ook hier slaat aan het eind van de dag vaak een wolk tegen de berg aan met als resultaat een prachtige regenboog. Phileine vond het een feest om ‘smiddags te kijken naar het kleurenspektakel.

Door de zon zijn Phileine en ik inmiddels aardig bijgekleurd. Met als resultaat dat ik aangesproken word als ‘local’. Best grappig. Jammer dat ik van het Hawaiiaans weinig versta 😉 Phileine vindt de aandacht die ze regelmatig krijgt van over enthousiaste Amerikanen maar niets. Ze verstopt zich het liefst of kijkt boos. We hebben haar maar uitgelegd dat ze niet hoeft te praten maar dat als iemand naar haar zwaait ze best terug mag zwaaien. Dit doet ze inmiddels braaf. Het arme schaap is soms meerdere keren per dag het gespreksonderwerp van vaak wat oudere dames die dan met veel oh’s en ahhhhh’s en cutieeeeeeeee’s over haar praten, lachen en zwaaien. Of gewoon mensen die in het voorbijgaan even cute roepen en doorlopen. Het blijft apart.

De laatste dagen op Oahu brengen we door in Honolulu. Lekker tussen de Japanse toeristen en souvenirwinkels. Grappig om dit ook nog te zien, zo lijkt het eiland heel anders dan vanuit ons Airbnb huisje waar we in een gewone straat leefde.

Kauai

Een kort vluchtje, veertig minuten en we staan op Kauai. Autohalen, WalMart zoeken voor koffie, melk, water, fruit en groente en op naar het nieuwe huisje. Een prima hotelkamer op een resort aan zee. Een blauw zwembad. Hangmatten, schildpadden in zee en krabjes. Het eiland is een stukje kleiner dan Oahu, ook weer mooi groen maar met minder mooie stranden die voor Phileine toegankelijk zijn. Phileine die inmiddels haar angst voor de zee redelijk kwijt is vindt ‘wolken’ (de golven) nog wel spannend. Alleen als het echt rustig is durft ze het aan om te zwemmen. We vermaken ons deze week veel in het zwembad en Phileine bewondert de heldere hemel vol sterren als het donker is. Leuk om te zien hoe ze alles opmerkt. Ze ziet en herkent dingen die ze eerder heeft gezien. Ze zoekt overal de maan of de zon en telt en benoemt dingen inmiddels in het NL en Engels. Best komisch om haar zinnen met engelse en NL woorden te horen zeggen. Vriendjes maken vindt ze nog best spannend. Ze benoemt dit dan ook; ‘maar ze praten allemaal engels’ dit is iets wat wij niet hadden verwacht. Vorige keren was taal nog geen issue, nu weerhoudt het haar om samen te spelen. Ook wel sneu want ze wil wel graag met andere kindjes spelen. Ze praat veel over Anne, Ruben, Dirk en Nederland. Haar speelgoed bij tante Jorinke en zegt dat ze NL mist. Eigenlijk weet ik niet wat ze begrijpt aan ‘missen’ maar het voelt soms wel wat sneu. Aan de andere kant, zie ik haar genieten van alle aandacht, de zon, het zwemmen, ontdekken van dingen zoals wat is een vulkaan en waar komt die rook dan vandaan etc. Ze vraagt veel waarom of wat is dat en het is leuk om dingen die je uitlegt ‘later’ terug te horen. Sowieso is ze volop in ontwikkeling. Ze weet haarfijn te beargumenteren waarom meestal wij bepaalde dingen echt moeten doen of waarom iets echt wel kan. Een waterval aan onderbouwingen volgt en mevrouw staat dan voor je met haar hoofd schuin en handen open. Zeg dan maar eens nee 😉

Op Kauai maken we een lange trip naar Waimea Canyon. De reis er naar toe is niet zo best. Veel bochtjes omhoog wat onze buiken niet zo prettig vinden. Phileine heeft het er nu nog over dat ze daar pijn in haar buik had. Maar goed, eerlijk is eerlijk het uitzicht was meer dan prachtig. Ook onverwacht mooi aangezien alles er naar toe wat vlak en grauwig was.

Fruit en groente is op alle eilanden niet goedkoop. Je betaalt hier voor 2 bananen zo 1,50 of een krop ijsbergsla 5,-. We puzzelen een beetje en worden steeds handiger in maaltijden combineren of voordelige combinaties maken.

Maui

Dan door naar Maui. Het wordt aardige routine. Auto halen (wij hebben zodra we in Amerika waren een autostoel voor Phileine gekocht bij de WalMart, heel handig voor in het vliegtuig maar vooral makkelijk bij het halen van de auto, stoel erin en gaan), WalMart en op naar het huisje. Ook dit keer weer aan zee. Uitzicht op palmbomen is nu natuurlijk een vereiste. Maui voelt wat meer eiland. De zee is prachtig, met golven om uren naar te kijken. Deze week zijn we niet echt op pad geweest. Het huisje is fijn, er is airco en we vermaken ons prima in het zwembad.

Big Island

Als we na een 30 minuten vlucht de auto gehaald hebben rijden we vanuit Hilo richting Kona. Dit is nog een flinke twee uur rijden, maar met een prachtig uitzicht. Bovenop de berg is het uitzicht vulkanische steen. Zwarte stenen met zo nu en dan een pluim van een grassoort. Heel bijzonder.

Het hotel is een verrassing. Geboekt bij Hotwire (geen aanrader omdat er bij dit soort dingen nog een flinke toeslag bijkomt). We hadden gerekend op een kamer maar het blijkt een heel appartement te zijn. Compleet met keuken en bad. Extra leuk omdat we hier ook Phileine haar verjaardag vieren en we er twaalf dagen zijn. We verkennen het zwembad, de lokale winkels en kopen stiekem cadeautjes en versiering. Want eindelijk is het dan zover. Phileine is jarig. Jarig is ze deze dag echt. Maar ze mist wel bezoek. Een beetje sneu vraagt ze of er wel mensen komen op haar feestje in Nederland. Gelukkig maken alle Skype gesprekken een hoop goed.

De dagen vliegen voorbij. En we verheugen ons op de roadtrip op het vaste land. Maar tegelijkertijd is het ook gek want dat betekent dat we straks ook weer naar huis gaan. Dat we moeten gaan nadenken waar en hoe we een tijdelijke woning zoeken, op zoek naar inkomsten en gewoon een eind aan het samen zijn in de zon. Gek is dat. Een beetje dubbel want we willen graag weer naar huis maar eigenlijk ook niet.

Op Big Island bezoeken we de vulkaan. Helaas geen stromende lava gezien maar wel de stoom. Phileine vond het vooral grappig om door de struiken te rennen of te kijken naar alle toeristen met selfiesticks. Wat dan ook wel weer een hilarisch iets is. De gekste standen worden gebruikt om een foto te maken. Ook bezoeken we black sand beach. Een strand met zwart strand. bijzonder om de groene oase te zien, zwart strand en een blauwe zee. In de volle zon bezoeken we Pu’uhonua o Honaunau National Park. Er staan houten heilige beelden die volgens Phileine monsters zijn. Sexy monsters wel te verstaan want ze hebben geen kleren aan. Vanaf de kant zien we gele visjes zwemmen en zeeschildpadden. Soms moeten we echte even tegen elkaar zeggen hoe gaaf dat is, want je raakt er stiekem toch wel aan gewend.

Behalve Phileine haar verjaardag was het ook de 4th of July. Al weken hangen de winkels vol blauw,wit en rode kleding en versieringen. Sinds kort ligt hier ook vuurwerk bij. Niets geen bunkers of wat dan ook gewoon in het schap. Of nog leuker buiten in een container. Zo vind je hier behalve vuurwerk ook gewoon speelgoed wapens in de schappen, bizar. Op 4 & 5 juli gaan we gekleed in rood, wit en blauw naar een fair. Eigenlijk een soort kermis of Koningsdag met spelletjes, rommel, springkussen, popcorn & cottoncandy. Een echte Amerikaanse ervaring rijker.

Meer foto’s kijken? Instagram of Facebook

Australie; over beestjes, ranzigheid, family, road trip & beach

Posted on by
1

IMG_5928

Surfers paradise was alles behalve een paradise. Het appartement wat we kregen was ronduit smerig. Zo smerig dat op de lijsten van de schilderijen een stoflaag zat waar je gerust een trui van kon breien. De volgende dag konden we gelukkig verhuizen naar een iets minder vieze variant maar goed, deep cleaning was niet overbodig. Alles kwam goed toen de familie Kraak kwam. De meiden genoten ondanks dat ze elkaar zo nu en dan wat minder leuk vonden. Let it go ruzietjes zeg maar. We vermaken ons deze week in de omliggende pretparken, kijken naar het vuurwerk (waar P. niets van moest weten) en natuurlijk wordt er ook geshopt.

Het vooruit boeken van onze (bijna) hele reis is een minpunt. Het beperkt je in vrije keuze qua reismogelijkheden, zoals nu. Gold Coast/oostkust is niet helemaal wat wij ervan hadden verwacht. We besluiten terug te rijden naar Adelaide en meer tijd bij Hilde en Achilles te zijn. Maar hadden al alles vooruit geboekt. Het heeft veel tijd gekost en ook financieel niet de voordeligste optie om alles te annuleren.

Road trip

Maar wat was het fijn. De road trip was heerlijk. Eindelijk weer dat gevoel van drie jaar geleden toen we samen door Oz reden, maar nu met zijn 3-tjes. Natuur, wegen met heel lang niets, geen mensen, geen auto’s, soms een beest en zand. We hebben genoten, P deed het geweldig. Vond het gezellig in de auto met een muziekje (lang leve AM) en haar ipad. We zagen kangaroos rondhoppen, Emu’s en een katachtige. We beleefde wat spannende momenten toen de Tom Tom ons de kortste route stuurde maar we bijna geen benzine meer hadden en er ook echt niemand meer langskwam. We sliepen in oude motelletjes waar je verse melk en koekjes kreeg voor bij de koffie. En eindigde in Adelaide bij de leukste.

IMG_6215

Family #makingmemories

Als ik dit schrijf is het zondagavond en vertrekken we morgen alweer. We zijn hier drie weken geweest. De dagen vlogen voorbij. We wandelde langs het strand, bouwden een zandkasteel, gingen naar de grote speeltuin, aten broodjes en pie’s bij de lekkere bakker, een wandeling naar de Woolies, gingen naar het NP om voor het eerst koala’s te zien! Wat was het fijn. P vond het heerlijk even op een vaste plek met natuurlijk vriendje Achilles om voor te zorgen. Maar ook wij hadden het net zo fijn. Fijne dingen zijn jammer om afscheid van te nemen. Oh wat hadden we ze graag meegenomen 😉

Maandag 18 mei zijn we vertrokken richting Melbourne. Zaterdag 23 mei vliegen we naar Honolulu, Hawaii.

Wist je dat!

  • We inmiddels 160 filters hebben gebruikt, dat is ongeveer 192 liter koffie
  • P zindelijk is, maar weigert te plassen op (vieze) openbare toiletten. Best onhandig
  • Ze hier parkeerborden hebben van max. 1 uur maar geen blauwe schijf gebruiken, geen idee hoe ze dit controleren
  • parkeren doen ze hier doodleuk langs de kant van een drukke weg. Blijkbaar maakt het niet uit dat er op dat stuk weg ook gewoon auto’s rijden
  • Ze hier Albert heijn koffiefilters verkopen
  • De navigatie noemt een rotonde ‘rotary’ wat blijkt geen engels te zijn
  • Coles het beste macademia ijs heeft
  • We 50 dollar per dag besteden aan groente & fruit
  • Ik 2020 foto’s aan het importeren was!

Foto’s kijken? Kijk op instagram of Facebook!

 

Expeditie OZ

Posted on by
2

Inmiddels zijn we al een paar weken in Australie. En na enig aandringen uit Holland 😉 hier is een nieuwe blog.

De vlucht Singapore> Australie voelt bijna alsof je even naar Spanje vliegt vanuit Amsterdam. We waren er zo. Toen redelijk vlot de auto gehaald, denken aan het ‘links rijden’ op de weg, tom tom aan en daar gingen we.

De tien dagen die we met Hilde & Achilles doorbrengen vliegen voorbij. Dit komt mede doordat wij pas rond 12.00 uit bed rollen, ik gok toch iets van jetlag. Maar ook omdat het zo fijn is. Beetje naar het strand, beetje spelen met P & A. en een boodschapje. Eigenlijk net als thuis 😉 Pim en Juliette die ook door Australie rondreden eindigden hun reis bij Hilde dus uiteindelijk hadden we een kleine familie reünie. Erg gezellig. Helaas is het minder leuk om dag te zeggen als je het fijn hebt.

Sydney
En toen was het tijd om het vliegtuig naar Sydney te pakken. Een snelle vlucht, de auto opgehaald, een tent gekocht bij de Big W en op naar het appartement bij Bondi beach. Meriton Apartments was een luxe. Ruime woonkamer, badkamer, slaapkamer en wasmachine/droger. Makkelijk om met kind een aparte slaapkamer te hebben. Zo hadden we iets meer bewegingsruimte als Phileine sliep. Het appartement ligt naast Westfield shoppingcenter natuurlijk heel handig alleen alles sluit om 17.00 of 18.00 uur. Restaurants ook in CBD Sydney sluiten doodleuk op het moment dat wij willen eten. Best even wennen ;-).
De dagen Sydney vliegen voorbij (eigenlijk elke dag tot nu toe) we zouden op Eloy’s verjaardag naar de Botanisch tuin gaan. Op onze eerste reis hebben we daar heerlijke scones gegeten en genoten van de prachtige tuin, het uitzicht en de beesten. Maar Phileine wil heel graag naar de dierentuin. Taronga Zoo it is, P kleedt zich die dag zelf feestelijk aan (tule rok en hemd). Op zich was de Zoo ook prima want het regent die dag flink. Phileine bekijkt de koala’s die slapen in de boom en is extra blij met haar eigen knuffel koala gekregen van Pim en Juliette. De zeehonden vindt ze mooi, de giraf is net als thuis maar het drukste was ze met de gekochte mini stenen good luck elephant uit de giftshop. Ze weet mij er twee een mama en een baby te laten kopen. ‘mama deze bea moet ook die mist mama altijd’, ach ja. In de stromende regen staat P met haar olifantjes te spelen, op de vraag of ze niet liever onder het afdakje wil staan antwoordt ze: ‘het zijn maar druppels, niet erg’. Prachtig plaatje.
De volgende dag pakken we de trein naar het Sydney CBD en picknicken we in de botanische tuin. Helaas geen scones meer maar wel roze cupcake zoals P graag wilde. We nemen de ferry naar Luna park. Een soort van Coney island (NY) met kermis attracties zoals een draaimolen, botsauto etc. Die dag was er playgroup day en een hoop gratis activiteiten (bellenblazen, kleien, zand en face painting) en springende toddlers. Phileine geniet, ze krijgt een heliumballon, staat heerlijk te kleien en omdat ze gaan opruimen mag ze de grote pot met klei houden. Als we met de ferry terug varen krijgt ze ook nog van een jongen een mega grote teddybeer. Heel handig als je nog 10 vluchten voor de boeg hebt 😉 Maar het meisje is blij. Wij dus ook.
De volgende dag naar Bondi beach. Een flinke wandeling (hotel schreef active stroll) maar wat een fijn strand. Mooi voorzien van gras en groen. Prachtige hoge golven, waar P toch wat ontzag voor had.

K(r)amperen
En dan is het zover op naar de camping. We vertrekken vol goede moed richting Koala Shores, Lemon tree passage. Sydney is natuurlijk een grote stad maar dit dorp is echt anders. Er is eigenlijk niets. Ja de camping die een zwembad en springkussen heeft maar that’s it. Het uitpakken van de gehuurde camping spullen is een totale teleurstelling. Alles is vies. En dan ook echt onbruikbaar. De campingstoel is met ducktape geplakt, de koolbox ruikt naar de wc en heeft ondefinieerbare bruine restjes, uit het kookstel drupt ik weet niet wat en het servies is vast door het water gegaan maar een borstel was zeker nodig. De slaapzakken zijn meer lakens geworden, kortom minder fijn. Maar goed, we zetten in no time onze eigen gekochte tent op (zonder ruzie) eten pasta voor de tent en P. zit tevreden met haar pot klei te spelen. Omdat we voor P. wat rust hadden ingebouwd dus niet elke dag rijden blijven we gemiddeld een paar dagen op een plek. Hier dus ook 5 dagen. Het wordt al vrij snel koud en als de zon ondergaat komen er een boel ‘muffies’ zoals P. de muggen noemt (combinatie van Mozzies en Muggen), ik word helaas totaal lekgeprikt en zit dus al snel achter gaas in de tent. De wc en douche zijn aan de anderen kant van de camping, op zich niet zo erg maar midden in de nacht best een tour. Onderweg kom je dan wat beestjes met flinke staarten tegen (niet mijn ding). We slapen nacht 1 niet best. Nou ja E en ik. P slaapt prima. Als je dan eindelijk je draai een beetje vindt gaat of de buurman naar de wc, snurkt er net iemand een tent verderop, feesten de buren uit de cabine, gilt er een beest in de boom of besluit P. toch even te huilen. We zijn dan ook de volgende dag hard aan koffie toe. Ontbijten doen we op de Jetty waar de huispelikaan nieuwsgierig komt kijken, we het langzaam warmer voelen worden door de zon en er dolfijntjes langs zwemmen. We kijken elkaar aan en besluiten deze nacht te vergeten. De volgende nachten zijn niet veel beter. We missen een bed. comfort. Een wc. koffie kunnen zetten als je opstaat (de campkitchen ging om 08.00 uur open, wij waren om half zeven op). Allemaal #firstworldproblems maar voor ons wel belangrijk. Uiteindelijk vertrekken we een dag eerder en rijden door naar Coffs harbour. Daar slapen we twee nachten in een oud maar schoon hotel. P speelt in de speeltuin bij de Mall met de locale kindjes en wij zijn totaal gelukkig met een warme douche en bed. We maken een wandeling op de jetty, vinden een vis die is blijven hangen bij de meerpaal en E stoot heel hard zijn hoofd als hij tegen de jetty aanrent. Zo hard dat hij met een boog met zijn billen in het zand belandt. Niet fijn. De volgende dag regent het flink. Maar rijden we door naar Brisbane.

Brisbane
We verblijven 7 nachten in The Sebel. Hartje Brisbane, appartement en wederom de conclusie wij zijn stadmensen. Brisbane is heerlijk, oude gebouwen, hoge kantoren, een botanische tuin met fijne playground en om het feest compleet te maken op de Southbank Street beach een gratis stad zwembad/strand. Hier zijn we dan ook bijna de hele week te vinden. P geniet in het water, kan uren zandkastelen bouwen en met andere kindjes spelen. En oja er is gratis Wifi wat hier in dit land nog al bijzonder is. Wifi is op zich al iets unieks maar gratis is minimaal.
Dankzij Groupon en Martine hebben we een unlimited pas voor Seaworld, Warner Brothers en Wet n Wild. We bezoeken deze week vast Seaworld en Phileine vindt het geweldig. Maar goed wat wil je dan ook als je een live Dora show bekijkt ;-), in een treintje of vliegtuigje mag zitten. De IJsbeer, pingu en dolfijnen vallen wat in het niet. Bij Alles zegt Phileine vol blijdschap: ‘aan Anne laten zien straks he?’. Want ja de komst van Anne is een groots iets.

Anne!
Na Brisbane rijden we richting Cold Coast. Treasure island holiday park (piratenpark) hebben we omgeboekt van tent naar studio en daar komt Anne ook naar toe. Wij komen op donderdag aan en Anne de volgende dag. De meisjes zijn direct blij. Stralen, dansen en kussen. Het is een fijn weerzien. Anne & co zetten onze tent op, komt hij toch nog van pas 😉 en we eten met elkaar Sushi die Eloy zowaar ook lekker vindt. De volgende dagen is het een totaalpakket van Seaworld, springkussen, zwemmen in het zwembad of Wet ’n Wild en zijn we een dagje in overvol Warner Brothers te vinden. De meiden kijken op de camping hun eerste outdoor film, Frozen. Lief om te zien hoe ze meeleven met het verhaal. Anne gaat vier dagen leren surfen en dan komen ze nog even terug, helemaal leuk.

Heimwee
Phileine heeft het nog vaak over het ziekenhuis en ook het hele ontlasting verhaal gaat nog niet naar behoren. We blijven daar toch een beetje mee aanrommelen en het houdt ons bezig. Je maakt je zorgen, twijfelt of dit wel oké voor P is etc. Vooral als het meisje vraagt of ze naar huis mag. Het hele reizen, verplaatsen van vertrouwde dingen is voor haar indrukwekkender dan we hadden verwacht. Ze mist Anne, Dirk, Ruben en Luke. Maar ook pake Doeke of oma Niek worden regelmatig al spelend gebeld. Roy en Nieka ziet ze op Skype voorbij komen maar het is aandoenlijk hoe ze trots zegt; ‘mama even aan Nieka laten zien’ als ze zelf het hele zwembad door zwemt. Uitleggen dat Nederland echt ver is is niet zo makkelijk. We merken dat P het fijn vindt als we langere tijd op dezelfde plek zijn. Dus beperken we ons reisschema een beetje zodat ze kan aarden. Het is fijn om haar eigenlijk vooral te zien stralen maar soms wat lastig als je niet goed kunt uitleggen wat er precies gaat gebeuren. Al is mevrouw in de ‘waarom’ fase aangekomen en is bij alles haar vraag; ‘waarom mama’.

Phileine begint uit zichzelf engelse woordjes te praten, papa is daddy, 1 is one en ijs is mag ik een icecream?

We hebben het verder goed. Heerlijke rustig aan, weinig planning maar wel veel zon. Het valt ons op dat de mensen wat minder vriendelijk zijn, of dat nou komt door het meer toeristische gebied geen idee. De Gold Coast doet ons erg aan Florida denken, dus het is bijna als thuis.

We blijven nog een weekje in de Gold Coast, morgen richting Surfers Paradise en daarna door naar Noosa. Verdere planning nog niet bekend.

Om te onthouden:
Libelle- Tinkerbel
Bedkamer- slaapkamer
Misschien- Machien, alleen dat dit ook ‘nee’ kan betekenen is nog niet aangekomen
Regen- is niet erg het zijn maar druppels
Muggen- Muffies

Er zijn natuurlijk bergen met vreselijke leuke foto’s. De meeste staan op Facebook of anders instagram, hier uploaden lukt nu niet… Sorry.

Op het strand van BondiPhileine en Jasmijn Sydney

Kamperen